Агульныя паказчыкі захворвання інфекцыямі, якія перадаюцца пераважна палавым шляхам (ІППШ), у 2018 годзе знізіліся ў параўнанні з папярэднім годам на 4,6% і склалі 208,3 выпадкі на 100 тысяч насельніцтва Рэспублікі Беларусь. У абсалютных лічбах было зарэгістравана 19.784 новых выпадкаў ІППШ. Зніжэнне назіралася ва ўсіх рэгіёнах, акрамя Гомельскай вобласці (+ 12,6%) і г. Мінска (+ 4,1%). Найбольш істотным зніжэнне было ў Мінскай (-14,6%) і Магілёўскай (-13,1%) абласцях. У той жа час у сталіцы было зарэгістравана найбольшая колькасць пацыентаў з ІППШ - 4278.

Супастаўленне узроўняў захворвання ў інтэнсіўных паказчыках паказала, што вышэй за сярэднерэспубліканскі паказчык захворванне была ў Віцебскай (278,7 выпадкі на 100 тысяч жыхароў), Брэсцкай (235,4 выпадкі) абласцях і ў горадзе Мінску (216,2 выпадкі).

Сярод асобна ўзятых ІППШ найбольш характэрнымі былі тэндэнцыі павышэння рэгістрацыі анагенітальнай герпетычнай інфекцыі (+ 15%) і анагенітальных барадавак (+ 10,3%), асабліва ў г. Мінску (+ 41,1% і + 29,7% адпаведна). У той жа час найбольш высокімі ўзроўнямі захворвання вылучаліся трыхаманіяз (58,9 выпадку на 100 тысяч жыхароў), хламідіёз (50,8 выпадкі) і мікаплазмоз, абумоўлены M. genitalium (47,5 выпадкі).

У апошнія гады асабліва істотным было зніжэнне лічбаў захворвання на сіфіліс, у 2018 г. адмоўны прырост склаў -22,6%. Зарэгістраваны паказчык захворвання (4,8 выпадку на 100 тысяч насельніцтва ці, у абсалютных лічбах, 455 хворых) імкнуўся да найменшага, гістарычна зарэгістраванаму на тэрыторыі Рэспублікі Беларусь у пасляваенны перыяд, паказчыку (1,2 выпадкі ў 1988 годзе) пры тым, што ў 1996 годзе ён склаў 209,7 выпадкі на 100 тысяч жыхароў рэспублікі. Сіфіліс ў агульнай структуры захворвання ІППШ з 3,2% у 2010 г. знізіўся у 2018 г. да 2,3%. На сельскіх жыхароў прыйшлося 30,8% хворых.

У апошняе дзесяцігоддзе змяняецца ўзроставы склад новых выпадкаў сіфілісу, захворванне часцей рэгіструецца ў больш сталым узросце. Упершыню ў постсавецкі перыяд на тэрыторыі Рэспублікі Беларусь не зарэгістравана выпадкаў сіфілісу сярод дзяцей і непаўналетніх ад 0 да 17 гадоў. Вельмі характэрная таксама тэндэнцыя зніжэння ўдзельнай вагі 18-19-гадовых: з 3,7% у 2010 г. да 1,3% у 2018 г. за згаданы вышэй перыяд таксама адбылося змяненне структуры сіфілісу па полу. Так, сярод жанчын узроставай групы 15-29 гадоў паказчык захворвання знзіўся з 50,8% (2010) да 9,5% (2018). У цэлым на долю жанчын прыпадае 41,7% ізноў зарэгістраваных.

У выяўленні сіфілісу велізарную ролю адыгрывае актыўнае выяўленне новых выпадкаў арганізацыямі аховы здароўя. У 2018 г. толькі 2,6% пацыентаў звярнуліся па медыцынскую дапамогу самастойна. Гэтаму ў вялікай ступені спрыяе паступовае змяненне плыні сіфлісу. Так, у 2018 г. схаваныя формы гэтага захворвання без клінічных праяў дамінавалі (88,1%).

З усіх выпадкаў сіфілісу, зноў зарэгістраваных у 2018 г., 25% былі выяўлены пры лабараторным абследаванні на сіфіліс ў стацыянарах усіх профіляў, 11,2% - камісіямі медаглядаў, пры абследаванні донараў - 1,8%, пры абследаванні цяжарных - 6,2 %. Урачом-дэрматавенеролагам сіфіліс быў выяўлены ў 29% хворых, акушэрамі-гінеколагамі - у 9,2%, уролагамі - у 1,8%.

Вельмі важную ролю ў папярэджанні распаўсюджвання сіфілісу па-ранейшаму адыгрываў абследаванне кантактных асоб. Так, у 2018 годзе пры лячэнні на 1 хворага было абследавана 1,6 цесных бытавых і палавых кантакту. Пры гэтым было выяўлена 96 хворых асоб, што склала 21% ад усіх хворых на сіфіліс. У пераважнай большасці (99%) хворыя былі выяўлены сярод палавых кантактаў.

Матэрыял на аснове дадзеных дэрматавенералагічнай службы Рэспублікі Беларусь падрыхтаваны дацэнтам кафедры скурных і венерычных хвароб УА БДМУ Наўроцкі А.Л.

Матэрыялы прафілактыкі ІППШ